Τρίτη 8 Μαΐου 2007

Σουπερνόβα της Θέλησης





Ένας συνηθισμένος άνθρωπος στη θέση του θα τα είχε παρατήσει και θα περίμενε το μοιραίο τέλος, το οποίο συνήθως έρχεται γοργά. Καθηλωμένος σε ένα αναπηρικό καροτσάκι επί σαράντα χρόνια, να μην μπορεί να κινηθεί, να μην μπορεί να μιλήσει, να εξαρτάται από τους άλλους για τα στοιχειώδη.


Όμως ο Stephen Hawking δεν είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Με σημαντικότατη συμβολή στην κοσμολογία και στην θεωρία των μαύρων τρυπών, γράφει βιβλία που έχουν πουλήσει 9 εκατομμύρια αντίτυπα (ένα για κάθε 650 ανθρώπους στον πλανήτη!) εργασίες -- με έναν ειδικό υπολογιστή κουνώντας το μικρό του δαχτυλάκι, ή το μάγουλο του (!) -- και ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, όχι μόνον για να μιλήσει (μέσω του συνθετητή του υπολογιστή του), αλλά και για αναψυχή. Για ένα μικρό δείγμα της φοβερής του θέλησης, αξίζει να διαβάσετε μία συνέντευξη που έχει δώσει στον Guardian.


Πρόσφατα, ο Stephen Hawking αποφάσισε να ταξιδέψει και στο διάστημα! Και για να προετοιμαστεί, πέταξε με ένα αεροπλάνο που, ακολουθώντας μία παραβολική τροχιά, προσομοιώνει τις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Ο θεωρητικός της βαρύτητας ήθελε να νοιώσει την έλλειψή της από πρώτο χέρι.


Στις μέρες μας τα ξεχωριστά πράγματα έχουν πάψει να μας εντυπωσιάζουν. Σταθείτε και σκεφτείτε το όμως: ένας άνθρωπος, ιδιος με αυτούς που δεν ελπίζουν σε τίποτα, αλλά με ακμαίο ηθικό, εξαιρετικά παραγωγικός σε έναν κορυφαίο κλάδο, ο οποίος απολαμβάνει αυτά που η ζωή μπορεί να του προσφέρει – και πολλά περισσότερα. Όταν τον είδα να πετάει, για πρώτη φορά απελεύθερος από το καροτσάκι του και τα σκληρά δεσμά της βαρύτητας, μου ήρθε ένα δάκρυ στα μάτια. Δάκρυ από εκείνα που σε αναγκάζουν να ξανασκεφτείς τη ζωή σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: